......ต้องขอบคุณพี่เสือ.....ที่มาช่วยเพิ่มความยาวของหาง(อึ่ง)ให้ยาย...
......ก็....สมัยก่อน..นู๊น..น...น..(ยาวหน่อย)ก็ซักเกือบ ๕o ปี...โน่นเลยแหละ...
......ดช.ยายแม้นก็เป็น...หนึ่งในเด็กที่พี่เสือกล่าวถึงนั่นแแล่ว.......
......ว่างก็ลงตีนท่าเอาดินเหนียวมานวดปั้นลูกกระสุน.....ใส่กระด้งตากแดดเอาไว้ใช้.....
......เลิกเรียนมา...หรือวันหยุด(สมัยก่อนเรียน รร.วัด ..หยุดวันพระอ่ะ..ตะเอง..)
......วันพระ..แต่เช้า...ชาวบ้านก็จะหาบสาแหรก...คาวข้างนึง...หวานข้างนึง....จูงลูกจูงหลานไปทำบุญที่วัดกันแทบทุกคน...
......รร.ก็เลยต้องหยุด..ไปโดดปริยาย....ด้วยประการะฉะนี้...
......กลับจากทำบุญกะพ่อ..กะแม่....
......ดช.ยายแม้นก๊อ....หนังกะติ๊ง(สะติ๊ก)อันนึง..กระสุนเต็มกระเป๋ากางเกง......ออกแล้ว...!!!
......เจออะไรเป็นยิงหมด...ถูกมั่งไม่ถูกมั่ง....ก็ว่ากันไป.....
......กระจ้อน...กระแต...กระรอก..ฯลฯ...ก็เป็นหนึ่งในนั้น...(ก็..อย่างที่พี่เสือว่าแหละ...เป็นเรื่องสนุกของเด็กบ้านนอก...)
......ยิงมาได้ ก็ถกหนัง...ล้างใส้ออก...เสียบไม้.เอาเกลือทาทาหน่อย.....ก่อไฟย่าง...(..ว่าก็ว่า..มันหอมเหมือนกันนะ..อิอิ..).
.....สมัยก่อน...ยิงอะไรได้..ก็เอามากินหมด.....
.....แถวบ้านยาย...หาโปรตีนจากเนื้อสัตว์..ยากส์.....เขามาตั้งเขียงหมูขายแค่เดือนละ 2-3 วันเท่านั้น..
.....โปรตีนก็คือ..ไก่..กะ..ไข่ที่เลี้ยงไว้แหละ.....
.....อ้อ..มีอีกอย่าง...ปลา...ในลำเจ้าพระยา....แต่ก็ต้องมีวิธีการ..ที่เอามันขึ้นมาเสริมโปรตีน.....
.....ว่างๆ...จะเล่าให้ฟัง.....
.....หรือทีนึง...ควาย หรือ หมู บ้านใครตาย...ก้อจะได้ปันมาเป็นอาหารอร่อยๆซักมื้อนึงของคนทั้งหมู่บ้าน........
.....เพราะพี่เสือเชียว.......ทำให้รำลึกถึงอดีตขึ้นมา.....
.....ทนๆอ่านกันหน่อยนะ...พ่อหนุ่มทั้งหลาย....
.....ขอบคุณพี่เสือ...ที่ให้ทั้งความรู้และภาพที่สวยงาม...
.....ขอบคุณพี่ พิท...ที่เอานกตาใสแป๊ว...มาเจือจาน..(เอาอีก...ๆ..)
.....บ้านยายเมื่อก่อน...ข้ามเจ้าพระยาไป...ก็เข้าเขตดงพญาเย็นแล้ว......