.....ไปถึงวันแรก...ก็มองหาแต่ไอ้เนียะ.....
.....พอรู้ว่าหาได้ไม่ยากก็....สบายใจไปได้เปลาะนึง...อิอิ....:emotion_SorrySJ_Off
Printable View
.....ไปถึงวันแรก...ก็มองหาแต่ไอ้เนียะ.....
.....พอรู้ว่าหาได้ไม่ยากก็....สบายใจไปได้เปลาะนึง...อิอิ....:emotion_SorrySJ_Off
....นี่ก็เป็นภาพของท่าน...ปูชนียบุคคล..
....ที่ท่านให้ถ่ายไว้เป็นที่รำลึก...ก่อนเข้าห้องน้ำที่..ปร้าโอชอบ...อิอิอิ:emotion_SorrySJ_Shi
...เอ...!!!
...ยายแทรกเข้ามาแบบเนี๊ยะ...
...ทำให้..บทมหากาพย์..ของพี่นิ...มัวหมองป่่าวหว่า....?
....ขอโทษที...รอยหยักในสมองยายมันมีน้อย.....คิดช้าไปทุกที....เฮ๊อ..!!
....คนแก่แล้ว....อย่าถือสาเลยนะ.....นึกว่าทำบุญทำทาน...ซ๊าาา...ธุ....:014-Bow:
ยินดีอย่างยิ่งค่ะ พี่ยายแม้น อย่าได้คิดมากช่วยกันเอารูปสวยๆ เอาเรื่องดีๆ สนุกๆ มาฝากเพื่อนฝูงกันค่ะ ช่วยกันโพส พี่ยายแม้นมีเรื่องมาเล่าเยอะอยู่แล้ว นะ นะ นะ:014-Bow::014-Bow::014-Bow: รวมถึงทุกท่านที่ร่วมทริปนะคะ สามารถร่วมสนุกกันได้ค่ะ
ภาพชีวิต ความเป็นอยู่ของชาวเคนย่า ระหว่างทาง
สินค้าที่ขายส่วนมากคือ มันฝรั่ง มะเขือเทศ หอมแดง ฟักทอง
การเดินทางของผู้คนที่นี่ยังลำบาก เพราะความยากจน และสิ่งอำนวยความสะดวกยังมีไม่มากเท่าไร
การขายของบนท้องถนนยังมีให้เห็นตลอดการเดินทาง
ลืมรูปค่ะ
โชเฟอร์เราก็ซื้อกับเขาบ้าง ได้ความว่าระหว่างทางจะผ่านบ้านลูกชายจะแวะเอาของไปฝาก
แผงขายผลไม้
ระหว่างทางมีอุบัติเหตุ รถบรรทุกคว่ำทำให้รถติดยาวมาก โชเฟอร์ขับพาวิ่งถนนคู่ขนาน (ทางวัวเดิน) ถ้าขืนต่อแถวก็ไม่รู้ว่าเมื่อไรจะถึง
ในที่สุดเราก็มาถึงที่ทานอาหารกลางวัน เป็นห้องอาหารในโรงแรมกลางกรุงไนโรบี ขอบอกว่าอย่างหรู ค่ะ โต๊ะอาหารติดกับอุทยานแห่งชาติไนโรบี ระหว่างทานอาหารมีสัตว์ และนก มาสลับฉากให้ตื่นเต้นด้วย
:th_087_: