ทริปนี้เป็นการเดินทางสู่ประเทศที่ตั้งใจไว้หลายปี สุดท้ายก็เป็นจริง แต่กว่าจะได้ไปจริงก็มีเรื่องให้ลุ้น
กันตลอด เริ่มจากจองทัวร์กับบริษัทพานอรามา แต่ก็ไม่มีลูกค้ามาเพิ่ม บริษัทพานอรามาจึงแนะนำให้ใช้กับ
บริษัทโอเชี่ยลสไมล์ ซึ่งตอนแรกก็มีลูกทัวร์15คน ก็โอเคความหวังที่จะได้ไปเที่ยวภูฏาณก็เรืองรองเต็มที่
แต่พอใกล้วันออกเดินทางลูกทัวร์ก็ขอถอนตัวไป7คนเนื่องจากปัญหาสุขภาพของคนในครอบครัว เอาละสิ
เหลือแค่8คนจะโดนยกเลิกทริปมั๊ยน้อ เพราะขั้นต่ำคือ10คน แต่เนื่องจากได้วีซ่ากันหมดแล้วทางโอเชี่ยนสไมล์จึงต้องจัดทริปให้ และเลื่อนการเดินทางให้บินเร็วขึ้นอีก 2 ชั่วโมงจากเที่ยวบิน 06:45 เป็น 04:45ใน
ใจก็คิดว่าดีเพราะจะมีเวลาเที่ยวเพิ่มอีก 2 ชั่วโมง ก่อนออกเดินทางก็แทบจะไม่ได้นอน ออกจากบ้านตี 2 เพื่อให้ทันเวลานัดหมายตอนตี 3 เริ่มสนุกตั้งแต่จะเริ่มเดินทางแล้วละ
19 ตุลาคม 2555
หลังจากผ่านพิธิการออกนอกประเทศ ก็มารวมพลกันที่ประตูที่จะขึ้นเครื่อง โดยสายการบินดรุ๊กแอร์
สายการบินแห่งชาติภูฏานเทียวบินKB 128 ก็พาพวกเราทะยานไปสู่ดินแดนมังกรสายฟ้า โดยใช้เวลาบินประมาณ 3 ชั่วโมง ทีนี้มาทำความรู้จักกับประเทศภูฏานคร่าวๆนิดนึง ประเทศภูฏานหรือราชอาณาจักรภูฏานตั้งอยูในแถบเทือกเขาหิมาลัยระหว่างจีนกับอินเดีย ภูฏานไม่มีทางออกทะเลนะครับ ภูฎานแบ่งการปกครองออกเป็น 4 เขตบริหาร 20 มณฑลพื้นที่ประมาณ38,394ตร.กม. สกุลเงินงุลตรัมซึ่งผูกค่าติดกับเงินรูปีอินเดีย สภาพอากาศเย็นสบายในตอนกลางวัน อากาศหนาวในยามค่ำคืนมี 4 ฤดูคือ
-ฤดูใบไม้ผลิ จะอยู่ในช่วงเดือนมีนาคม - พฤษภาคม ช่วงนี้อากาศจะอบอุ่นและอาจมีฝนประปราย
-ฤดูร้อน จะอยู่ในช่วงเดือนมิถุนายน - สิงหาคม ช่วงนี้จะมีพายุฝน ตามเทือกเขาจะเขียวชอุ่ม
-ฤดูใบไม้ร่วง จะอยู่ในช่วงเดือนกันยายน - พฤศจิกายน ช่วงนี้อากาศจะเย็น ท้องฟ้าแจ่มใส เหมาะแก่การเดินเขา
-ฤดูหนาว จะอยู่ในช่วงเดือนธันวาคม - กุมภาพันธ์ อากาศจัดเย็นจัดตอนกลางคืนและรุ่งเช้าและจะมีหมอกหนา บางครั้งโดยเฉพาะในช่วงเดือนมกราคม อาจมีหิมะตกบ้าง
เกร็ดความรู้อื่นๆเช่นว่า ต้นไม้ประจำชาติคือ สนไซเปรส ดอกไม้ประจำชาติ คือดอกป๊อบปี้สีฟ้า สัตว์
ประจำชาติคือ Takin และนกประจำชาติคือ Raven ภาษาที่ใช้คือภาษาซองคาและภาษาอังกฤษ อักษรเป็นอักษรทิเบต
อาหารหลักของภูฏานคือข้าว ข้าวโพด มันฝรั่งและEma datshi ซึ่งทำมาจากพริกสดคลุกกับชีส อร่อยดี
ครับ
บนเครื่องก็เสริฟอาหารเช้าบนเครื่องหลังจากบินไปได้ประมาณชั่วโมงครึ่ง ก็อิ่มแปร้ตามๆกัน กินให้
มากไว้ก่อนไม่รู้อาหารของภูฏานจะกินได้มากหรือเปล่า ก่อนจะถึงภูฏาน กัปตันก็ประกาศให้ชมวิวตอนเช้าของ
ยอดเขากังก้า พูนซุม(Kangkhar Phuensum) ซึ่งเป็นยอดเขาที่สูงที่สุดของภูฏาณที่ยังไม่มีใครพิชิตได้
