2 Attachment(s)
@@@@@ เมื่อยก้นจริง @@@@@
.....ห่างหายไปหลายวัน ตลอด 6 วันที่ผ่านมา เปลี่ยนสภาพจากพลขับมาเป็นคนนั่งแทน
.....กรุงเทพ-พังงา ทำไมมันไกลขนาดนี้ นั่งรถกันเบื่อไปเลย ขี้เกียจนับว่ามันกี่ชั่วโมง แต่เกิน 10 แน่
.....ออกจากบ้าน เจ็ดโมงครึ่ง ถึงที่ศรีพังงาเอาเกือบทุ่ม หายบ้าไปเยอะเลย ที่สำคัญ " เมื่อยก้น " สุดๆ
.....เป็นการไปร่อนเร่กับพี่ๆ และหลาน จากการที่ดอยลางเพิ่งไปมาหมาดๆ ครั้นจะไปอีกก็กลัวจะเฝือ
.....พี่ชายมาจากอเมริโกพร้อมด้วยลูกชาย มาพักผ่อนเมืองไทยระยะนึง ก็เลยไปล่องใต้หาแต้วแร้วก็แล้วกัน
.....หมายก็ไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหน โทรถามท่านนายพลหนึ่งก็บอกว่าต้องเดินข้ามลำธารไปสามสี่ลำธาร
.....เล่นเอาถอดใจไปเยอะ คิดว่าช่างมัน นกตัวเดียว เดินขนาดนั้นไม่ดูก็ได้
.....ช่างโชคดีที่ได้ไปเจอน้องไกด์เอ พาลูกค้าพูดไทยไม่ได้มาด้วยสองคน
.....5 ทุ่ม เสียงตามสายจากมือถือติ๊งต่องเข้ามาใน Line...พี่ตู่เหรอ...ผมอยู่ข้างห้องพี่..เพิ่มาถึงครับ
.....เหมือนเสียงจากสวรรค์ งานนี้มีหวังได้เจอแต้วแร้วแน่ๆ เพราะผมไม่รู้เลยว่ามันอยู่กันตรงไหน
....." อืม...เดี๋ยวเช้าคุยกันนะ "
....." ครับพี่ " สำนวนเดิมที่ฟังแล้วน่ารักมากจากปากน้องไกด์เอที่พูดเสมอๆ
.....เช้าขึ้นมา 555 ไกด์เอหายไปซะแล้ว ไปแต่ฟ้ายังไม่ฉายแสง เอิ้กๆๆๆ
.....ใครจะไปรอ กว่าผมจะกินข้าวกันเสร็จ กว่าจะออกเดินทัพ เล่นเอาเกือบ 8 โมง
.....ในใจคิดว่า เดี๋ยวค่อยไปเดินหาเอาในป่าแล้วกัน ไม่น่าจะหายาก
.....พอไปถึงที่จอดรถ มองเห็นรถวีโก้ พรีรันเนอร์ 555 อยู่นี่เอง
.....ผมก็เลยตามหาน้องไกด์เอ คิดว่ามันน่าจะเป็นเทรลนี้ละมั้ง ว่าแล้วก็ออกเดิน
.....ลำธารหนึ่งก็แล้ว สองก็แล้ว ชักลึกแฮะ ไปอีกหน่อย ลำธารสามก็อีกแล้ว ไม่เจอ
.....ในใจคิดว่า สงสัยไม่ใช่เทรลนี้แหงๆ หรือว่าจะออกไปหาเทรลอื่น
.....เอา..เดินอีกหน่อยแล้วกัน ลำธารสี่แล้วครับเจ้านาย สงสัยเมื่อยเปล่าแน่แล้วเรา
.....พลันสายตาก็มองไปเห็นอะไรกระโดดอยู่บนพื้นป่า พอยกกล้องส่องเข้าไป
.....โอ้จอชย์..แต้วแร้วลาย..สองตัว พอส่องเลยเข้าไปอีกหน่อย นั่นบลายถ่ายภาพนี่หว่า
.....แต่ทำไมเลนส์มันหันไปทางตรงกันข้ามกับนกล่ะ
.....นกเจ้ากรรมมันก็กระโดดกันไปทางหลังบลาย ห่างแค่สามเมตรเท่านั้นเอง 555
.....พอมันบินข้ามลำธารไป ผมเลยทดลองผิวปากเรียกดูเผื่อคนในบลายจะโผล่ออกมาว่าไผเป็นไผ
.....น่ารักตามเคย น้องไกด์เอเป็นคนแรกที่สัมผัสไวมาก เปิดหลังบลายออกมาดู
.....เฮ้อ..โล่งอกไปที...งานนี้รอดแล้วตรู ไม่น่าจะกินแห้วแร้ว
.....555 อีกสองบลายที่เหลือ คนที่โผล่มาก็เป็นใครซะที่ไหน ไกด์นาย เจ้าพ่อทัวร์ที่เขาใหญ่นี่เอง
.....ทักทายกันพักนึง ผมก็ต้องออกแรงเดินกลับออกไปที่จอดรถ ไปขนเอากล้องเอาบลายเข้ามาอีกรอบ
.....ได้ภาพมาพอสมควรนะครับ ไม่มากมาเพราะแสงน้อยไปหน่อย กดมาเบลอซะเกินครึ่ง แต่ก็พอจะมีที่เอามาทำยาได้บ้าง
.....ไม่งามนัก แต่ก็พอใจแล้วครับ กับนกที่เป็นแอบฝันลึกๆ ว่าอยากได้ภาพมาดูเป็นที่ระลึกกะเขามั่ง
.....เอามาฝากทุกท่านนะครับ คงเป็นของฝากที่คงจะติดเบื่อๆ ดูกันแล้ว เพราะหลายๆ ท่านเอาแหล่มๆ มาลงให้ดูกันบ่อยแล้ว
.....ทนๆ ดูแก้คลายร้อนไปพลางๆ แล้วกันนะครับ